ΑΠΟΡΙΑ...

Κατά γενική ομολογία είμαι ένας άνθρωπος με προβληματισμούς και ανησυχίες. Διάφορα ανεξήγητα ταλανίζουν το ωραίο μου μυαλό.
Περπατούσα αμέριμνη εις τους δρόμους του Ναυπλίου και συναντώ ένα ζωύφιο που μου προκαλεί αηδία.
Μια κατσαρίδα καταμελάχρινη, κατράμι, πίσσα. Δεν την σκότωσα εννοείται, όχι γιατί την λυπήθηκα, χεσμένη την είχα, αλλά επειδή παθαίνω αμόκ με το που βλέπω κατσαριδόνι. Με έναν επιδέξιο ελιγμό την προσπέρασα, και πήγα στο μπαράκι να πιω τα κοκτέιλς μου, καθότι είμαι και πολύ εξωτικιά.
Μια άλλη μέρα ξαναπερπατούσα αμέριμνη εις τους δρόμους του ειδυλλιακού Άργους, πηγαίνοντας στην μελιστάλαχτη - κατέ, όπου ξανασυναντώ άλλο ένα σιχαμερό κατσαριδόνι, το οποίο όμως ήταν καστανοκόκκινο προς το ακαζού με φτερά.
Έκανα ένα ακροβατικό αλά νίντζα και την προσπέρασα. Έφτασα στον προορισμό μου, δηλαδή στο σπίτι της μελιστάλαχτης, και αμέσως της εξέφρασα τον προβληματισμό μου.
Γιατί τα κατσαριδόνια του Ναυπλίου είναι τα σωστά κατσαριδόνια, τα μαύρα, αυτά που έχει φώτο το ΤΕΖΑ απέξω και τα δικά μας είναι καστανοκόκκινα και πετάνε;;;
Σκέφτηκε λίγο και δεν είχε απάντηση, ρωτάω τον κύριο Μήτσο, δεν είχε απάντηση. Ρωτάω τον Σήφη, ούτε καν με κοίταξε....
Όποιος γνωρίζει το οτιδήποτε θα ήθελα να μου απαντήσει, διότι δεν μπορώ άλλο αυτό το βάρος του συγκεκριμένου προβληματισμού.

Καλό τριήμερο, και φιλιά.

Η ΚΟΥΠΑ...

Όπως είπα στην προηγούμενη ανάρτηση μου, πήρα μέρος στον κουποδιαγωνισμό της Ζουζούνας. 

Η αγωνία για τα αποτελέσματα είχε φτάσει στο κατακόρυφο, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα δεν περνούσαν με τίποτα. Οι δείκτες του ρολογιού είχαν κολλήσει διαβολεμένα. Τικ τακ, τικ τακ....

Και η στιγμή των αποτελεσμάτωνε ήρθε.

Κέρδισα... Κέρδισε η ταπεινότητα, η σεμνότητα, η παρθενία, η χαμηλοβλεποσύνη, κλπ.

Ήρθε η στιγμή σε αυτό το σημείο να αρχίσω τα ευχαριστώ.

Ευχαριστίες:

Ευχαριστώ την κατέ που με προέτρεψε να πάρω μέρος στον κουποδιαγωνισμό.

Ευχαριστώ την Ζουζούνα που έκανε τον κουποδιαγωνισμό και θα μου στείλει την όμορφη κούπα που βλέπετε στην εικόνα παραπάνω.

Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν.

Ευχαριστώ την κουμπάρα μου την Φωτεινή που μου χάρισε την κούπα που πήρε μέρος στον διαγωνισμό.

Ευχαριστώ την μαμά Μαρία και τον μπαμπά Γιώργο.

Ευχαριστώ τον αδερφό μου Άγγελο και την θεία μου την Βάσω.

Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω και την θεία μου την Ειρήνη.

Είμαι πολύ συγκινημένη αυτή την στιγμή, δάκρυα χαράς και περηφάνιας τρέχουν από τα καταπράσινα αμυγδαλωτά μου μάτια.

Σας αφήνω, πάω να απολαύσω την νίκη μου.

ΕΔΩ Η ΚΟΥΠΑ Η ΚΑΛΗ...

Η αγαπητή Ζουζούνα κάνει διαγωνισμό κούπας εδώ.
Όπου γάμος και χαρά η λεκάνα πρώτη, δηλαδή εγώ.
Τελευταία και καταϊδρωμένη, αφού η διορία είναι μέχρι αύριο, είπα να ποστάρω και εγώ την λιτή και απέριττη κούπα μου.
Βέβαια μετά από την κούπα της κωλκάνας, συνεργάτη του Σιγά τα αβγά, όλες οι συμμετοχές είναι απλά σαν να μην υπάρχουν, αλλά ενιγουέι! Καλή καρδιά!

Καλή επιτυχία στους συμμετέχοντες -σιγά την επιτυχία- μας τα πήρε τα σώβρακα η κωλκάνα, αλλά όπως είπα καλή καρδιά!

Καλή εβδομάδα σε όλους!

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ...

Μετά από δυο μήνες σχεδόν, πάλι εδώ.
Διάφορες υποχρεώσεις με έκαναν να απέχω. Σας διάβαζα όμως όλους, είτε με σχόλια, είτε χωρίς.
Όπως χάζευα στις παλιές μου αναρτήσεις, στάθηκα σε μια πολύ αγαπημένη. Η δεύτερη μου ανάρτηση αν δεν απατώμαι.
Θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας ξανά:

"Κάποια χρόνια πριν,τρία θαρρώ θα είναι,τέτοια εποχή όπως πάντα......Κρήτη,που αλλού.Είναι απόγευμα λίγο πριν δύσει ο ήλιος,και εμείς μέσα στο αυτοκίνητο,χωρίς συγκεκριμένο προορισμό,παρεάκι καλό και από τα λίγα.Που πάμε Μηνά ρωτούσα,να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα μου έλεγε. Χωρίς προορισμό,να προλάβουμε τον ήλιο πριν δύσει.Θυμάμαι πως συναντήσαμε μια ταβερνούλα στο πουθενά και καθήσαμε......ένα σπίτι φιλικό και κεράσματα....και μετά στον ψαραντώνη να τραγουδάει την πετροπέρδικα και να μας παίρνει το πρωί.... Το πεθύμησα αυτό το ηλιοβασίμεμα..........
στο Φωτεινάκι,στην Βίλκα,στην Ειρήνη και στον Μηνά....σε εκείνο το παρεάκι"

Καλό καλοκαίρι να έχουμε!