ΚΑΛΑΜΑΡΙ...

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα μαλάκια, καλαμάρια χταπόδια, μύδια, στρείδια, γαρίδες και δεν συμμαζεύεται. Δεν θα συμπεριλάβω την σουπιά γιατί δεν μου αρέσει γευστικά, συν ότι έχουμε "πήξει" από τις διάφορες σουπιές της καθημερινότητας που σκάνε μύτη από παντού, πετάνε το μελάνι τους και καλά νομίζουν πως κάτι κάνουν, πως δεν θα μπορέσουν να τις βρουν και να τις αποκαλύψουν... Ας γελάσω ΧΟΧΟΧΟ... Είναι και μουρόχαβλες οι κακομοίρες οι σουπιές....

Τέλος πάντων, κλείνω αυτή την αγκύλη, διότι το θέμα μου δεν είναι οι σουπιές αλλά το καλαμάρι.

Είναι αγαπημένο φαγητό το καλαμάρι σε όλες του τις εκδοχές. Γεμιστό, τηγανιτό, με μακαρόνια κλπ κλπ.

Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ η κουβανέζικη μουσική και όλοι αυτοί οι ήχοι που κουβανοφέρνουν....

Επειδή είμαι ένα βαθύτατα φιλοσοφημένο άτομο, και ίσως να θυμάστε και τις αναρτήσεις με τα ρέικι, μου γεννήθηκε ο παρακάτω πολύ συγκροτημένος λογισμός:

Αν υπήρχε προηγούμενη ζωή - σύμφωνα με τα ρέϊκια - θα πρέπει να ήμουν καλαμάρι που φυόταν στις ακτές της Κούβας, κατόπιν μεταναστεύσαμε με τους γονείς και όλο το σόι στο Μαϊάμι, και από εκεί ακολουθήσαμε ένα μεγάλο κρουαζερόπλοιο το οποίο ήρθε στην Ελλάδα..........................................................................................................................................................................................................................................

Αυτά!

Το βλογ αυτό έχει και επιμορφωτικό χαρακτήρα όπως έχουμε πει τόσες και τόσες φορές, γι' αυτό να σας επιστήσω την προσοχή πως υπάρχει ειδική επιστήμη που ονομάζεται μαλακιολογία και ασχολείται με την μελέτη των μαλακίων, ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με την μελέτη αυτών και ονομάζονται μαλακιολόγοι, και υφίσταται και σύλλογος μαλακιολογίας.

υγ: Αγαπητέ Τρεμένς ξέρω πως δεν σου αρέσουν τα καλαμάρια, αλλά κάνε την καρδιά σου πέτρα που στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν ένα ταπεινό κουβανέζικο καλαμαράκι!