ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

Καλά Χριστούγεννα με υγεία, αγάπη και ελπίδα!

ΤΣΙΝ ΤΣΙΝ...

Η προώθηση του πολιτισμού δεν έχει τέλος μέσα από αυτό το βλογ. Η προσπάθεια μου θεωρώ πως είναι αξιέπαινη διότι κάθε φορά κάνω εμπεριστατωμένη έρευνα προτού σας παρουσιάσω το οποιοδήποτε άσμα.

Σήμερα θα έχετε την χαρά και την τιμή να ακούσετε αλλά και να δείτε - διότι εαν δεν δείτε, δεν έχει νόημα - το ΤΡΙΟ ΑΤΕΝΑ στο φανταστικό άσμα "ΤΣΙΝ ΤΣΙΝ ΓΛΥΚΟ ΚΡΑΣΙ".

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το άσμα αυτό είναι από την ταινία "Το δόλωμα" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Είναι καλοκαίρι, θάλασσα και πισίνα απλώνονται μπροστά στα μάτια μας και από εκεί που δεν το περιμένεις το ΤΡΙΟ ΑΤΕΝΕ ξεπροβάλει.

Τυρκουάζ μαύρο ριγέ καπέλο,πορτοκαλί μαύρο ριγέ καπέλο, κόκκινο λευκό ριγέ καπέλο, και η επανάσταση του ριγέ δεν σταματά εδώ, συνεχίζεται στο πουκάμισο μπλε λευκό ριγέ. Γιακάς κολλαριστός και το πικ της εμφάνισης είναι η μπλου μπλακ κορδελίτσα που έχει πάρει την θέση του παπιγιόν, η οποία και ανεμίζει ανεπαίσθητα καθότι σήκωσε και αεράκι. Το παντελόνι η ζώνη και το παπούτσι είναι στο χρώμα του σπασμένου πάγου ένεκα καλοκαιριού.

Το γυαλί στερεωμένο στην μύτη δίνει ακόμη περισσότερα ατού στην εμφάνιση.

Το συγκρότημα δεν μένει μόνο στο τραγούδι αλλά κάνει και φανταστικά χορευτικά τα οποία ξεσηκώνουν τις λουόμενες οι οποίες κουνιούνται αναλόγως.

Παρατηρήστε επίσης την μεταγλώττιση, αξίζει τον κόπο...

Παρακάτω θα βρείτε και τους στίχους για να σιγοτραγουδήσουμε όλοι μαζί:

Τσιν τσιν γλυκό κρασί
Τσιν τσιν με κερνάς εσύ
Η ζάλη που με βρίσκει
Πιο μεγάλη απ΄ το ουίσκι
Τσιν τσιν κι άλλη φορά
Τσιν τσιν Τσιν τσιν και προς θεού
Τσιν τσιν με κερνάς αλλού
Το κρασί σου είναι φως μου
Το πιο δυνατό του κόσμου
Τσιν τσιν κι άλλη φορά τσιν τσιν
Όταν βρίσκεις πίνε
Και θα΄βρεις τη χαρά
Τσιν τσιν πιο ζωηρά
Και κέρνα με για δεύτερη φορά

ΑΡΓΟΣ ΧΟΡΟΣ...

Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν; ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη; ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας; ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα.Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος, η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα.
Περνάς κάθε μέρα σου στα γρήγορα;
Όταν ρωτάς κάποιον «τι κάνεις», ακούς ποτέ σου την απάντηση;
Στο τέλος της ημέρας, ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου, με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου; Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα! Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πολύ και για πάντα!
Είπες ποτέ σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, «Θα το κάνουμε αύριο», χωρίς να προσέξεις, μέσα στη βιασύνη σου, την απογοήτευση του;
Έχεις χάσει ποτέ σου ένα καλό φίλο, μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες χρόνο να περάσεις μαζί του. Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος, η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα.
Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη την ημέρα, είναι σαν να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ…..και που το πέταξες.
Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας!!!Ζήσε χαλαρά!
Άκου τη μουσική της δικής σου πορείας ζωής!!!!

 Harvard University

ΗΡΘΕ...

Όπως σας είχα προειδοποιήσει σε προηγούμενη ανάρτηση ήρθε η ώρα του στολισμού. Η μίνιμαλ διάθεση κυριαρχεί, είναι εμφανές αυτό δεν χρειάζεται να το αναφέρω καν νομίζω.

Θα σας κάνω και μια ξενάγηση σαν καλή οικοδέσποινα που είμαι, λοιπόν έχουμε και λέμε:

Το μαύρο φόντο με την περικοκλάδα των αστεριώνε συμβολίζει την άγια νύχτα με τα αστέρια της, αμέσως μετά βλέπετε μια πληθώρα με χριστουγεννιάτικα στολίδια, αν πατήσετε τα βελάκια που υπάρχουν δεξιόθεν και αριστερόθεν από τα στολίδια έχετε την επιλογή να δείτε διαφορετικά σχέδια.

Το ρολόι έπρεπε να συμβαδίσει με το όλο γιορτινό κλίμα εξού και τα κεράκια και το χιόνι μέσα σε αυτό.

Καμπανέλια παντού με κόκκινες κορδέλες, γκι με χρυσό διάκοσμο κάνουν την ατμόσφαιρα πιο ανάλαφρη και πιο γιορταστική.

Θα βάλω μάλλον σε μια μεριά κουραμπιέδες και μελομακάρονα να κερνιέστε, θα το δω όμως γιατί δεν θέλω να είναι πολύ φορτωμένο το Blog, καταλαβαίνετε.....

Στην καλλιτεχνική επιμέλεια αλλά και στην επιμέλεια της παραπάνω φώτο ήταν όπως πέρσι έτσι και φέτος η στάζω πετιμέζι - σμηνάρχου - κατέ Αθηνά.

Καλό μήνα σε όλους και καλές γιορτές να έχουμε...

υγ: μετά από απαίτηση χιλιάδων αναγνωστών που με βομβάρδισαν με μαιλ, μπήκαν και κουραμπιεδομελομακαροδίπλες.... κοπιάστε....

ΦΑΝΤΑΣΙΑ...

"Τα παράπονά σας στη φαντασία.......
Αυτή εφευρίσκει λάλημα...όταν δεν ξημερώνει...."
Κική Δημουλά

ΕΡΧΕΤΑΙ...

Όσοι διαβάζετε αυτό το βλογ, θα θυμάστε τον λιτό χριστουγεννιάτικο στολισμό που είχα κάνει πέρσι για την εορταστική περίοδο.

Σε λίγες μέρες πήρα την απόφαση να στολίσω πάλι, γιορτινές μέρες έρχονται...

Και φέτος θα κινηθώ σε μίνιμαλ γραμμές, χωρίς υπερβολές και περιττά στολίδια. Γιατί όπως λένε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "παν μέτρον άριστον"....

Έρχεται λοιπόν ο στολισμός...μην το παίρνετε σαν απειλή, μια απλή προειδοποίηση κάνω!!!

Καλό σαββατοκύριακο!

ΚΥΜΑΤΑ...

Την Παρασκευή το βράδυ είπαμε να κάνουμε μια νυχτερινή εξόρμηση. Η Αθηνά (δεν σπέρνω την ίντριγκα,στάζω πετιμέζι,μελιστάλαχτη,σμηνάρχου κ.α.), το στεφάνι της ο Μήτσος και εγώ,  μια χαρούμενη παρέα περιδιαβαίναμε τα σοκάκια του Ναυπλίου για να καταλήξουμε σε ένα καφέ όπου γινόταν ένα λάιβ.

Ήτονε πολύ καλό το λάιβ, όμορφα τραγούδια και όμορφες φωνές. Το μαγαζί ήταν τίγκα στις γεροντοκόρες, αλλά η φίλη μου η Αθηνά - αρτίστα του βωβού μου είπε πως με πήγε εκεί για να νιώθω οικεία και όμορφα σαν γεροντοκόρη που είμαι και εγώ, μιας και ο αρραβωνιάρης με πέταξε σαν την τρίχα από το ζυμάρι αλλά και σαν στημένη λεμονόκουπα!

Ήπιαμε το κατιτίς μας, δηλαδή η Αθηνά - κατέ ήπιε τρία τέταρτα του ποτηριού ουίσκι,εμείς με τον Μήτσο πίναμε σόδες. Είπαμε να πάμε να χτυπήσουμε τίποτα πιτόγυρα έτσι για το καλό, και στον δρόμο για το πιτογυράδικο έπρεπε να περάσουμε από ένα πάρκο. Ένα πάρκο που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει παγκάκια, έτσι λοιπόν το πάρκο ήταν τίγκα στο παγκάκι... Περπατούσαμε με τον Μήτσο και συζητούσαμε διάφορα επιστημονικά ζητήματα, ώσπου χάσαμε την στάζω πετιμέζι....

Η στάζω πετιμέζι ήτονε ανεβασμένη επάνω σε ένα παγκάκι και ετραγουδιόσαντο το "Έχω πετάξει μαζί σου" του φίλου μου του Σταμάτη Γονίδη...εμέις με τον Μήτσο την χειροκροτούσαμε και κάναμε και μερικά απλά χορευτικά!

Αφού είπε όλο το κομμάτι και κουμπλέ και ρεφρέν αποφασίσαμε να τα χτυπήσουμε τα ρημάδια τα πιτόγυρα γιατί πεινούσαμε οικτρά!

Στην επιστροφή μας με την γκρι ανθρακί αστραπή (αυτοκίνητο Μήτσου), αφού καταλήξαμε ότι δεν παίζει σταθμός αλλά σιντί ακούγαμε διάφορα άσματα, κάναμε κέφι και χορεύαμε για να χωνέψουμε και τα πιτόγυρα!

Εκεί που καθόμουν ανέμελη, ξαφνικά ακούω ένα άσμα που το ψάχνω τουλάχιστον 3.000 χρόνια. Αμέσως η σμηνάρχου με ενημέρωσε για τον τίτλο και τα καθέκαστα που αφορούσαν το κομμάτι, χωρίς να με κοροϊδέψει καθόλου που έψαχνα το κομμάτι στο γιουτιούμπι "αν μ'αγαπάς ξένο".....

Ακούστε το παραπάνω κομμάτι, είναι τα "Κύματα" του Μιχάλη Δέλτα, και κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη είναι πολύ όμορφο.

Καλή εβδομάδα σε όλους!

ΣΑΒΒΑΤΟΓΕΝΝΗΜΕΝΗ...

"......Απαλή φίλη, λεπτεπίλεπτη. Και ήδη δυσκολεύεται. Ήδη ψάχνει με αγωνία τον επόμενο. Αυτού του είδους η επιβιωτική ευφυΐα, σκέφτομαι. Είναι για τη γυναίκα ό,τι το αγκάθι για το σκαντζόχοιρο. Δεν έχω από πού να την πιάσω. Μεταξωτή γυναίκα, γεμάτη αγκάθια. Τα έχει χάσει όλα, νομίζω, γιατί τρέμει μην τυχόν και χάσει. Πολλές φορές απορριμμένη, υποψιάζομαι. Αυτή είναι η μοίρα όσων δεν χάνουν. Η λυπημένη φάρσα. Του να παρατάνε πρώτοι αυτούς που πρώτοι τους απέρριψαν. Λίγα πράγματα χωρίζουν το φρικαλέο από το κωμικό. Την ξέρω τη μάρκα. Άνθρωποι που φεύγουν όχι για την αντένδειξη. Όχι επειδή το θέλουν. Αλλά επειδή οσμίζονται την απόρριψη που έρχεται. Το επιβιωτικό «ποιός αφήνει ποιόν» τίθεται πάνω από το «ποιος θέλει ποιόν και πώς τον διεκδικεί». Ξύπνιοι και επουσιώδεις. Φίλοι και τους αγαπάμε. Στα ερωτικά τους, ράτσα δεύτερη, χαμηλή. Σάββατο πρωί. Ερωτευμένοι, λένε και όμως. Ξυπνάνε έξυπνοι. Επιτίθενται για να αποτρέψουν επιθέσεις. Τρομοκρατούν για να μη γίνει διάφανος ο φόβος τους. Χωρίζουν για να μην τους χωρίσουν. Διαλύονται για να μην τους πιάσουν κορόιδο. Άκυρη εξυπνάδα. Το νιώθεις όταν οι διαλυμένοι μέντορες δίνουν χρηστικές οδηγίες. Για να πάθεις τα ίδια με δαύτους. «Να μην ξέρει την αδυναμία που του έχεις, θα την εκμεταλλευτεί». Ή «μη δίνεις τίποτα από τον εαυτό σου. Τότε σε εκτιμούν οι άντρες». Ή «να μη σε βρίσκει πάντα στο τηλέφωνο. Γιατί σε θεωρεί δεδομένη». Και τη χαρά του να τιμήσεις, να φωταγωγήσεις, να προσφέρεις, να τον ακούσεις, που την πας? Η οξυδέρκειά τους? Σιδερένια μπάλα σε κομψά σφυρά – και πάνε σέρνοντας. Φαίνεται, Κέικ, λέω, πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε αρκετά, θέλει στρατηγική. Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλο: το αγαπημένο μου ερωτικό άθλημα. Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλον. Ποιος θα αποδειχθεί πιο έξυπνος. (Δηλαδή πιο φοβισμένος.) Ποιος θα επιβληθεί. Να επιβληθεί η γυναίκα? Τι να τον κάνει όμως έναν άντρα που του επιβάλλεται? Να επιβληθεί ο άντρας? Ποιος άντρας που τιμά το φύλο του έχει πρόβλημα με την επιβολή? Μόνο αυτός που δε μπορεί να προστατέψει. Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες. Δεν θέλω να πάρω μέρος ποτέ πια σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα.....
 ...... Εδώ και πολύ μικρό διάστημα έχω βεβαιωθεί. Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δεν με αφορά. Χρειάζεται μεταρρύθμιση. Δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη. Δεν με ελκύει η ξεδιαντροπιά της εξίσωσης: «Στον έρωτα η καλύτερη του ενός είναι η χειρότερη του άλλου». Εγώ αυτήν την τάξη δεν πρόκειται ποτέ να την περάσω. Γι’ αυτό σκασιαρχείο καλύτερα. Το σκυλί και βόλτα. Εμένα κάνε με μόνο κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Και όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη τα καταστρέφω όλα....."

από την Σαββατογεννημένη της Μαλβίνας Κάραλη....

ΙΜΑΜ ΜΠΑΪΛΝΤΙ....

Την Τρίτη στις 13 Νοεμβρίου, δηλαδή αύριο, το αγαπημένο μου συγκρότημα οι Ιμάμ Μπαϊλντί θα είναι μαζί μου τηλεφωνικά, στον αέρα του Ανατολικού 95.8fm, 21:00-23:00.

Και ένα λατρεμένο άσμα:

Καλή εβδομάδα!

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ...

Το αγαπημένο μου αδέρφι το λένε Άγγελο. Συνεπώς σήμερα γιορτάζει. Βέβαια υπάρχει μια μικρή ιστορία σχετικά με τις γιορτές του αδερφού μου.
Από μικρό τον γιορτάζαμε λανθασμένα 25η Μαρτίου, διότι ο παππούς Άγγελος την είχε δει κάπως και ήθελε να γιορτάζει του Ευαγγελισμού, άσχετα που δεν τον έλεγαν Βαγγέλη.
Η μαμά Μαρία και ο μπαμπάς Γιώργος όταν μεγάλωσε το αδέρφι του είπαν να γιορτάζεις όποτε θέλεις εσύ.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο μικρός συμφεροντολόγος γουστάρει να γιορτάζει και σήμερα και την 25η Μαρτίου, βέβαια τώρα τελευταία ανακάλυψε και άλλη γιορτή, του αγίου Αγγελή.
Εάν ξέρετε και εσείς καμιά άλλη γιορτή σχετική με αγγέλους να μου πείτε να τον ενημερώσω.

υγ1: το έριξα στην πλάκα διότι αν έκανα διαφορετικά θα έμπαινε κανένα σκουπιδάκι στο μάτι μου, γιατί το αδέρφι μου είναι μακριά και μας λείπει πολύ, και σήμερα που γιορτάζει δεν είναι μαζί μας....

υγ2: το άσμα μετράει πολύ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ!

DO YOU LOVE ME...

Όπως έχουμε ξαναπεί το βλογ αυτό προάγει τον πολιτισμό, ήρθε η στιγμή να τον προάγει ακόμη παραπάνω.

Ψάχνοντας για το τι άσματα θα παίξω την προηγούμενη Τρίτη στην εκπομπή μου, βρήκα αυτό το υπέροχο κομμάτι με τους Blues Brothers... αλλά επειδή είμαι πνεύμα ανήσυχο και μου αρέσει να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα και εμπειρίες, έψαξα και βρήκα ένα διαφορετικό Do you love me....

Αξίζει να το δείτε ειλικρινά. Πρόκειται για μια λιβανέζικη οικογένεια, και το μόνο που έχω να πω είναι πως ο αοιδός δεν υφίσταται...

Καλό σαββατοκύριακο!!!

ΣΥΝΕΔΡΙΑ Νο4...Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Δεν πήγα...

υγ: Καλό μήνα σε όλους!!!

...

"Τραγωδία είναι η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που νομίζεις ότι είσαι και σε αυτό που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου υπενθυμίσει το παρελθόν σου ότι υπήρξες...."

 Νίκος Ζαχαριάδης στην Athens Voice...

ΣΥΝΕΔΡΙΑ Νο2....ΓΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑ Nο3...

Πέρασαν οι μέρες και η δεύτερη συνεδρία έφτασε. Εδώ να διευκρινίσω πως δεν είναι ακριβώς ρέικι αυτό που κάνουμε, αλλά δημιουργικός οραματισμός - διαλογισμός.

Ήμασταν όλοι άνετα ντυμένοι, εκτός από μια τύπισσα η οποία ήρθε με ένα καυτό μίνι...

Πήραμε τις κλασικές χορταστικές ανάσες, εισπνεύσαμε γαλήνη και εκπνεύσαμε ευγνωμοσύνη, και άρχισε να μας τυλίγει ένα συννεφάκι από κάτω προς τα πάνω, μέχρι που μπήκαμε όλοι μέσα στο σύννεφο...(μια ασφυξιούλα μου ήρθε αλλά δεν το έκανα θέμα).

Κατόπιν μας έκανε ένα σχεδιάγραμμα και μας είπε πως εκτός του σώματος μας του υλικού, υπάρχουν και κανά δυο τρία άλλα, το συναισθηματικό και το λογικό νομίζω.... άρα με όλα αυτά τα σώματα θα ζυγίζω μισό τόνο σκέφτηκα...αλλά δεν το είπα!!!

Μετά κάναμε την βόλτα μας στα λιβάδια, αλλά ήταν πιο σύνθετο αυτή την φορά γιατί στον θόλο βάλαμε όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ύστερα έπρεπε να βγούμε από τον θόλο,να τους αφήσουμε τους υπόλοιπους μέσα και να πάμε να βρούμε τον σοφό μας.

Τον είδα τον σοφό μου, δεν είπαμε κάτι - μην νομίζετε πως δεν μιλιόμαστε με τον σοφό μου, απλά δεν είχαμε κάτι να πούμε εκείνη την ώρα, γιατί πριν πάω για ρέικι είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο - και μου έδωσε για δώρο την κρέμα σώματος του αρώματος μου.

Όταν τελειώσαμε και αυτό τον οραματισμό με είχε πιάσει πονοκέφαλος και του το είπα του γιουσούι. Η απάντηση του ήταν πως το λογικό με το φανταστικό κομμάτι του εγκεφάλου μου είχαν έρθει σε σύγκρουση και δεν είχα γειωθεί ακόμη, δηλαδή ήμουν αγείωτη!

Επίσης θα μπορούσα αν συνέχιζε ο πόνος να βάλω μια φωτεινή γάζα στο κεφάλι μου και θα μου περνούσε στο πίτσι φιτίλι......

Θα σας πω και κάποια τιπς για να έχετε και να πορεύεστε:

1. Χτυπάμε παλαμάκια στις γωνίες του σπιτιού μας για να φύγει η κακή ενέργεια.

2. Έχουμε αναμμένο πάντα ένα λευκό κερί - όχι από τα τζάμπο γιατί μυρίζουν περίεργα, από τα ΙΚΕΑ είναι ότι πρέπει -  για να έχουμε σαν κέντρο μας το φως του χώρου μας.

3. Όπου πονάμε θα βάζουμε λευκή φωτεινή γάζα και ο πόνος θα φύγει.

Το αποτέλεσμα είναι ότι για την επόμενη εβδομάδα εγώ ήμουν εντελώς αγείωτη και γειώθηκα χτες. Στην τρίτη συνεδρία δεν πήγα γιατί δεν είχα γειωθεί και αν πήγαινα θα γειωνόμουν σε 5-6 χρόνια νομίζω....

Τα νεότερα από την τέταρτη συνεδρία την επόμενη εβδομάδα!

Καλό σαββατοκύριακο και μην ξεχνάτε... χτυπάμε παλαμάκια στις γωνίες!!!!

ΤΟ ΑΣΜΑ...

Η ποιότητα σε αυτό το βλογ έχει τον ατελείωτο όπως θα έχετε καταλάβει, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο σας παρουσιάζω ένα λατρεμένο μου κομμάτι, από τον Ζώρζ Πιλαλί, με τον πολύ εύστοχο τίτλο "Η Μπετονιέρα".

Ένα κομμάτι που κρύβει μέσα του τον πόνο της εργατιάς, της σκαλωσιάς, μα και των διαπροσωπικών σχέσεων, γιατί ωραία τα τραγούδια δεν λέω, αλλά πρέπει να θίξουμε και τα προβλήματα που καίνε την σημερινή κοινωνία!

Επίσης το άσμα αυτό μου αφιερώθηκε από τον mitsopd στα γενέθλια μου διότι ξέρει πόσο το λατρεύω.

Θα σας παραθέσω και τους στίχους για να καταλάβετε πόσο πόνο και δράμα κρύβει αυτό το αριστούργημα:

-Δεν την αντέχω αυτή τη ζωή, θα φύγω μακριά σου παλιό-μπετατζή.
-Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας.

 Αν θες να φύγεις φύγε
 και μην ξαναγυρίσεις
 του μπετατζή την πόρτα
 όμως κάποτε θα χτυπήσεις..

 Τα πάντα σου΄χα δώσει
 και τ' όνομα μου ακόμα
 μα συ γλυκιά μου αγάπη
 τα κύλησες στο χώμα.

 Τη ζωή μου θα την ξαναφτιάξω
 εγώ μ' ένα αίσθημα ειλικρινό.

 Από χώμα κι από λάσπη
 μας έπλασε ο θεός οικοδόμος,
 οικοδόμος ήτανε κι αυτός.

 Χρυσάφια,ιστορίες,
 μεγάλες ευκαιρίες
 ήθελες για να ζήσεις
 σαν τις τρελές κυρίες.

 Τράβα λοιπόν το δρόμο
 που θέλεις να χαράξεις
 και μη γυρίζεις πίσω
 ποτέ σου να κοιτάξεις.

 Τη ζωή μου θα τη ξαναφτιάξω
 εγώ μ΄ένα αίσθημα πιο δυνατό.

 Από χώμα κι από λάσπη
 μας έπλασε ο θεός οικοδόμος,
 οικοδόμος ήτανε κι αυτός...

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ...

Πολλά τα γενέθλια αυτήν την εβδομάδα, προχθές είχε γενέθλια το βλογ και σήμερα έχει η κάτοχος του.

Τα κλείνουμε τα 32  και πάμε βουρ για τα 33...

Η τούρτα είναι λιτή και τριώροφη,θα φτάσει για όλους μας!

Θα ακολουθήσει ξανά μανά δεξιώση!

Σας φιλώ.

ΓΕΝΕΘΛΙΑ...

Είναι γεγονός, έχουμε γενέθλια, κλείνουμε ένα χρόνο, χρόνια μας πολλά,να τα εκατοστήσουμε, πάντα τέτοια και στων κορτσώνε μας....

Ήταν ένα φθινοπωρινό δειλινό που η στάζει το στόμα της μέλι, ζάχαρη ,πετιμέζι κλπ με μύησε στα άδυτα του μπλόγκινγκ, και έτσι αποφάσισα να φτιάξω και εγώ ένα μπλογκ. Παραμέρισα την ντροπή μου, γιατί είμαι και χαμηλοβλεπούσα -μην το ξεχνάμε αυτό- και δίνοντας το όνομα μου σε αυτό τον χώρο, ξεκίνησα.

Είναι ένα μπλογκ όπως θα έχετε καταλάβει ποικίλης ύλης, ποιοτικό, κουλτουριάρικο, με την λογοτεχνία του, με την ποίηση του και πάνω από όλα έντεχνο, διότι έχουν παρελάσει ουκ ολίγα άσματα γεμάτα κουλτούρα!

Ο χρόνος που πέρασε ήταν περίεργος για μένα από πολλές απόψεις, και το ότι είχα να ασχολούμαι με κάτι με βοήθησε κάπως θα έλεγα, επίσης ήταν η αφορμή να γνωρίσω και τον αρραβωνιάρη μου.

Σας ευχαριστώ όλους που έχουμε κάνει καλό παρεάκι και γελάμε, πέρα από κομπλεξισμούς και οτιδήποτε παράταιρο.

Μα πάνω από όλα θέλω να ευχαριστήσω την Αθηνά μου, για όλα.......

υγ: τσιμπήστε κομμάτι από την τούρτα παραπάνω, η σαμπάνια θα ρέει άφθονη

 και θα ακολουθήσει δεξίωση.......

ΑΦΙΕΡΩΜΑ...

Άκος Δασκαλόπουλος και

Μάνος Ελευεθερίου απόψε στον Ανατολικό 95.8fm

ΣΥΝΕΔΡΙΑ Νο1... ΠΙΤΣΙΚΑΡΙΣΜΕΝΑ ΤΣΑΚΡΑ

Αποφάσισα να πάω σε μια θεατρική ομάδα διότι είμαι πολύ καλλιτεχνική φύση. Στα πλαίσια λοιπόν της παράστασης που θα ανεβάσουμε θα γίνουν διάφορες δραστηριότητες για να μας προετοιμάσουν καταλλήλως. Μια από αυτές τις δραστηριότητες είναι το ρέικι. Το πρώτο αντάμωμα έγινε και απομένουν άλλα 3. Μέχρι να τελειώσουν τα αναταμώματα θα σας κρατώ ενήμερους για την πορεία μου σε αυτή την καινούργια εμπειρία. Λοιπόν, ξεκινάμε:

Την Τετάρτη που μας πέρασε λοιπόν το ραντεβού ήταν στις 9, χαλαρές μελωδίες είχαν κατακλύσει τον χώρο του ανταμώματος, το ντύσιμο ήταν ανάλογο της περίστασης, φόρμες και τα σχετικά. Ο γιουσούι άναψε κάτι κεριά, κάναμε ένα κύκλο και ξεκινήσαμε να παίρνουμε χορταστικές ανάσες, να εισπνέουμε γαλήνη και να εκπνέουμε ευγνωμοσύνη... και τώρα αρχίζει το καλό.....

Κλείνουμε μάτια και αρχίζει ο διαλογισμός -οραματισμός- δεν ξέρω πως το λένε. Είμαστε σε ένα λιβάδι:

και μας βλέπουμε όπως θέλουμε, εγώ με είδα με αυτό το φόρεμα:

και αρχίζει το περπάτημα, περπατάμε περπατάμε περπατάμε και φτάνουμε σε ένα ξέφωτο:

βλέπουμε μια αμυγδαλιά που από κάτω υπήρχαν πέτρες:

καθόμαστε πάνω σε μια πέτρα και ξαφνικά μας περιβάλλει ένας θόλος - ασπίδα, να τον φανταστούμε όπως θέλουμε, σαν ένα μπολ παραδείγματος χάριν, επίσης να έχει χρώμα γκρι-θαλασσί....

Άνοιξα τα μάτια να δω τι συμβαίνει γύρω μου... οι υπόλοιποι απολάμβαναν την ηρεμία και την στιγμή... εμένα στο μυαλό μου ήρθε αυτό:

Παρακολουθήστε το βίντεο από το 11:20 εώς το 13:26..... για να αντιληφθείτε την σοβαρότητα της κατάστασης μου..... διότι κατάλαβα πως τα τσάκρα μου έχουν πιτσικάρει εντελώς.....

Θα επανέλθω με το δεύτερο αντάμωμα - συνεδρία!!!!

ΦΕΥΓΩ....

Πάρτε κομπιουτεράκια και αρχίστε τους υπολογισμούς, εγώ τους έχω κάνει ήδη και ετοιμάζω μια μικρή και διακριτική βαλίτσα διότι την κάνω και πηγαίνω στον Άρη - όχι τον Βελουχιώτη- τον πλανήτη.

Πάσχω από νευρική ανορεξία σύμφωνα με τα παραπάνω και η παραμονή μου στην γη ελοχεύει κινδύνους.

Θα πάω με πύραυλο μεγάλης χωρητικότητας, οπότε όσοι ενδιαφέρεστε να με ενημερώσετε να το κάνουμε σαν εκδρομή.....

Πηγαίνω να ετοιμαστώ....

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ....

Η απόφαση βγήκε.....στις 21 Σεπτεμβρίου φεύγουμε για Κρήτη να πάμε να δούμε το αδέρφι που ορκιζόταν.... Συνοδοιπόρος μου και συνταξιδιώτης ήταν ο φίλος μας ο Δημήτρης ή χαϊδευτικά Μήτσος...

Ξεκινήσαμε από το εξωτικό Άργος το απομεσήμερο της Παρασκευής με το ΚΤΕΛ.... Όπως κάθε οδηγός ΚΤΕΛ που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο δικός μας είχε τα νεύρα του γιατί μέσα στο μάτζικ μπας είχε ορθίους.... ναι καλά βλέπετε όχι όρθιους, ορθίους είχε.... έτσι έλεγε.... 

Φτάσαμε στη πρωτεύουσα στο πίτσι φιτίλι.... και πήραμε το δρόμο για το λιμάνι.

Μπήκαμε εις το πλοίο όπως βλέπετε και στην παραπάνω φώτο, κάναμε αρκετές τσάρκες διότι ο Μήτσος ήθελε να δει τα κατατόπια, να νιώσει οικεία με τον χώρο, για να μπορέσει να κοιμηθεί μετέπειτα!!!

Και αφού έχουμε πιάσει την τριάδα των καθισμάτων μας, μια τριάδα εγώ και μια ο Μήτσος.....

βγαίνουμε να κάνουμε ένα τσιγάρο, και μπαίνοντας στην αίθουσα με τα καθίσματα, βλέπω έναν τύπο να την έχει αράξει στο ένα από τα τρία ....προσπάθησα να σταθώ στο ύψος μου και να μην παρεκτραπώ.... ώσπου σκάει μύτη η γυναίκα του τύπου και η κόρη του, με ύφος 3000 καρδιναλίων λες και ταξίδευαν στην VIP θέση της British Airways... Αρχίζουν να φωνάζουν που δεν έχουν θέση, τέλος πάντων ξεκουμπίζονται η μία από δω και η άλλη από εκεί... Εγώ η απίστευτη μουλάρα εντωμεταξύ...ούτε που πήρα την τσάντα μου από το διπλανό κενό κάθισμα...

Η κόρη κάθισε κοντά μου σχετικά, έρχονται δυο τύποι κάθονται δίπλα της και αρχίζουν την πάρλααααα..... είχε πάει 12 μίση και ακόμα δεν το είχαν βουλώσει... Να ρίξουν γκόμενα ήθελαν εκείνο το βράδυ οι τύποι και την πληρώσαμε εμείς....

Σηκώνομαι και βγαίνω στο εξωτερικό μπαρ.... βρίσκω ένα τραπέζι κενό, κάθομαι.... Γυρίζω το βλέμμα.... Παντού άντρες, προσωπικό του πλοίου, άλλη μια τελειωμένη και εγώ.... και η μουσική υπόκρουση ήταν αυτή που με έκανε να τα ξεχάσω όλα και να καθίσω εκεί σχεδόν σε όλο το ταξίδι... Βασίλης Καρράς, Μακρόπουλος, Τερλέγκας κλπ.....

Και επιτέλους έδωσε ο θεός και φτάσαμε.....

Πήραμε το νοικιασμένο μας αυτοκίνητο, το οποίο μας το άφησε και μισοτιμής η γριούλα που ήταν υπεύθυνη διότι της γυάλισε ο Μήτσος, και ξεκινήσαμε για την Σητεία, ακολουθώντας πιστά την σαφή οδηγία του αδερφού μου, που στην ερώτηση μας πως θα έρθουμε Σητεία, μας απάντησε, μόλις βγείτε από το λιμάνι να στρίψετε αριστερά!!!

Μετά από αυτή την απίστευτη καθοδήγηση, και αφού περάσαμε λόγγους και βουνά, φτάσαμε και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο το οποίο βρισκόταν στην:

και είχε και ωραία θέα:

Κατόπιν συναντηθήκαμε με το αδέρφι και είπαμε να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ, έτσι για το τσιγάρο που λέμε:

Ήπιαμε και ρακούλες:

και μετά είπαμε να πάμε να φάμε και ένα λιτό επιδόρπιο, έτσι για να φύγει η λαδίλα του γεύματος:

Δεν θα σας κουράσω άλλο....οι μέρες πέρασαν νερό ως συνήθως... και ήρθε η ώρα της επιστροφής...

Κάθε φορά που φεύγω από την Κρήτη πάντα λέω μέσα μου: "άντε και καλή αντάμωση".....

Καλή αντάμωση λοιπόν στην Κρήτη.....

υγ: όπως είδατε αυτό δεν είναι ανάρτηση είναι φωτορομάντζο, με τόσες φώτο....

........

"Μια εξίσωση από κολοκύθια που βράζουν, χωρίς κανένα προορισμό είναι η ζωή...."

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΔΕΝ....ΝΟΜΙΖΩ ΤΑΚΗ...

Η φίλη μου δεν σπέρνω την ίντριγκα, την διχόνοια και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σπαρθεί Αθηνά , με προσκάλεσε σε ένα παιχνίδι στο οποίο πρέπει να σας παραθέσω 7 πράγματα που δεν μου αρέσουν.

Αν με αντιπαθείτε, με μισείτε, ή έχετε οποιοδήποτε παρόμοιο συναίσθημα για το αξιολάτρευτο άτομο μου τα παρακάτω θα σας χρειαστούν.

1. Δεν μου αρέσει ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Φοίβος Δεληβοριάς.

2  Δεν μου αρέσει η καρύδα, το λεμόνι, οι αγκινάρες και το ακτινίδιο.

3. Δεν μου αρέσει να ακούω να τρίζουν μπαλόνια (μπορώ άνετα να προβώ σε έγκλημα...πολύ άνετα όμως).

4. Δεν μου αρέσει το ούζο.

5. Δεν μου αρέσουν ο Μάρκος Σεφερλής.

6. Δεν μου αρέσει η αλαζονεία.

7. Δεν μου αρέσει ο χειμώνας και το φθινόπωρο, γενικά δεν μου αρέσει το κρύο, η βροχή και το χιόνι.

Θα μπορούσα να σας γράψω 1027 πράγματα που με δεν μου αρέσουν αλλά ας όψεται το παιχνίδι που με περιορίζει...

Θα προσκαλέσω και εγώ με την σειρά μου τους εξής:

το κουνιαδάκι μου

τον αρραβωνιάρη μου

τον έβιλ

την Φούλη

 την Venus

και το Φαούδι

ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ...

Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά.... απόψε 21:00-23:00 στον Ανατολικό 95.8fm .......

Συντονιστείτε..............

ΤΑΞΙΔΙ...

Είναι ένας τόπος όπου έχω ζήσει τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Τις πιο έντονες, τις πιο χαρούμενες, και μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη στιγμή που μου άλλαξε την ζωή...

Όταν σκέφτομαι την Κρήτη, στο μυαλό μου έρχεται μόνο μουσική, καλό παρεάκι....και χαμόγελα, μόνο χαμόγελα....

Να κυνηγάμε το ηλιοβασίλεμα όπως έχω γράψει παλιότερα ΕΔΩ....

Πάω να βρω το παρεάκι της Κρήτης λοιπόν.....που τους επιθύμησα.... και εύχομαι κάποια στιγμή, όποια στιγμή, να μπορέσω να μείνω σε αυτόν τον τόπο....

Καλή αντάμωση.....

υγ: δεν το έχω αναφέρει ποτέ πως η φωτογραφία με την καρέκλα στο άβαταρ μου είναι τραβηγμένη στο λιμάνι των Χανίων....

ΝΤΙΡΙ ΝΤΙΡΙ ΝΤΙΡΙ ΝΤΙΡΙ....

Σαν ένα βλογ που σέβεται τον εαυτό του, και που πάνω από όλα κρατάει με νύχια και με δόντια τον ρομαντισμό, σας παραθέτω το παρακάτω άσμα, το οποίο εξυμνεί μια βαθιά ιστορία αγάπης που σαν στόχο έχει τον γάμο.

Μιλάει για ένα ζευγάρι που ίσως είχε ψιλοτσακωθεί βρε αδερφέ, αλλά παρόλα αυτά ο έρωτας ήταν εφαλτήριο για να ξανασμίξουν και να ανέβουν μαζί τα σκαλιά της εκκλησίας.

Μέσα από το άσμα γίνεται η πρόταση γάμου, όπου το αγόρι της ιστορίας καλεί το κορίτσι να εσκεφτεί καλά την απόφαση της προτού δώσει την απάντηση της.

Το κορίτσι την εσκέφτηκε την απάντηση, και ο γάμος είναι γεγονός!!!

Και στων κορτσώνε μας!

Στιχοι:

Ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι (8 φορές μαζί-ντουέτο)  Ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι (8 φορές μαζί-ντουέτο) Ανδρέας Βάσιος σόλο Τώρα που σε βρήκα φως μου την απόφαση σου  δώσ' μου κάθε λέξη που θα πεις θέλω να την ε-σκεφτείς... Θα με ξαναφήσεις μόνο ?  - Οοοοοοοόχι ! Νίντα Κανάκη Μες στο δάκρυ μου να λιώνω ?  - Οοοοοοοόχι ! Νίντα Κανάκη Θέλεις να σε παντρευτώ ?  - Θεεεεεέλω !  Νίντα Κανάκη στην καρδούλα σου να μπω ?  - Θεεεεεέλω ! Νίντα Κανάκη Ανδρέας Βάσιος σόλο  Κάντε γρήγορα κουμπάροι η κοπέλα μου γουστάρει  Ανδρέας Βάσιος με την Νίντα Κανάκη Με στεφάνι να με πάρει ντίρι ντίρι ντίρι ντίρι στο χορό του Ησαΐα  γρήγορα ο θησαυρός μου θα'ναι δίπλα μου κυρία Νίντα Κανάκι σόλο Τώρα που σε βρήκα φως μου την απόφαση σου δώσ' μου  κάθε λέξη που θα πεις θέλω να την ε-σκεφτείς Θα με κάνεις να πονώ  - Οοοοοοοόχι ! Ανδρέας Βάσιος Και να ψάχνω να σε βρω  - Οοοοοοοόχι ! Ανδρέας Βάσιος  Θέλεις να με παντρευτείς ? - Θεεεεεέλω ! Ανδρέας Βάσιος  Στην καρδούλα μου να 'ρθείς - Θεεεεεέλω ! Ανδρέας Βάσιος  σόλο βιολί και κλαπατσίμπανα Ανδρέας Βάσιος σόλο Κάντε γρήγορα κουμπάροι η κοπέλα μου γουστάρει Ανδρέας Βάσιος με την Νίντα Κανάκη Με στεφάνι να με πάρει ντίρι ντίρι ντίρι ντίρι στο χορό του Ησαΐα  γρήγορα ο θησαυρός μου θα'ναι δίπλα μου κυρία  Ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι (8 φορές μαζί-ντουέτο)  Ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι - ντίρι (8 φορές μαζί-ντουέτο)

ΤΟΥ ΕΝΤΕΧΝΟΥ....

Επειδή το βλογ μου έχει χαρακτηριστεί στο παρελθόν του εντέχνου - θα επανέλθω σχετικά με αυτό σε επόμενη ανάρτηση - και επειδή είχα καιρό να ανεβάσω κάποιο τραγούδι, δείτε αυτό το βίντεο γιατί πραγματικά είναι αριστούργημα.....

77 καλλιτέχνες, 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής, τραγουδούν τον Ερωτόκριτο....

FORE....ME....

Καθόμουν και κοιτούσα το ταβάνι...δεν σκεφτόμουν τίποτα...η ανία κυριαρχούσε....και ξαφνικά η αγαπημένη μου δεν σπέρνω την ίντριγκα - Αθηνά με προσκάλεσε σε ένα βλογοπαίχνιδο.

Οι κανόνες είναι οι εξής:

Πρέπει να σας πω 4 πράγματα που θα άλλαζα από το παρελθόν και 4 πράγματα που θα ήθελα να έχω στο μέλλον.

Θα ξεκινήσω με το παρελθόν και θα συνεχίσω με το μέλλον,έχουμε και λέμε:

1. Δεν θα πήγαινα στην Μύκονο το καλοκαίρι του 2007 με την συγκεκριμένη παρέα που πήγα...οι χειρότερες διακοπές έβα....

2. Δεν έπρεπε να σταματήσω την ενόργανη...τώρα θα ήμουν ολυμπιονίκης και θα είχα σμιλεμένο κορμί....

3. Δεν έπρεπε να είχα πάρει τόσο κλειστά την στροφή στο υπόγειο γκαράζ με αποτέλεσμα να χτυπήσω την πόρτα του συνοδηγού...(ότι είχα πάρει το δίπλωμα δεν θέλω γέλια)

4. Να μην ήμουν τόσο ανεκτική με άτομα που δεν έπρεπε....

Και

1. Να τρέφομαι μόνο με γλυκά και αυτό να είχε σαν αποτέλεσμα την μεγάλη απώλεια κιλών...και εννοείται να μην μου δημιουργούσε και ζάχαρο,διότι μπαίνω και σε κάποια ηλικία....

2. Να μην χάσω ποτέ αγαπημένους μου ανθρώπους και να έχουμε όλοι υγεία...

3. Να ζήσω κάποια στιγμή σε ένα νησί....

4. Να μην μείνω μόνη μου....

Τώρα εγώ με την σειρά μου πρέπει να δώσω την σκυτάλη σε άλλους 4 φίλους για να παίξουν, λοιπόν 

κουμπάρε - blueprints, τρεμένς, Vicky - ανίψι, mahler ....

ο λόγος σε σας....

ΑΝΤΕ ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ....ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ....

Άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε όπως λέει και το άσμα..... απόψε σας περιμένω στην πρώτη εκπομπή της σεζόν.....στον Ανατολικό 95.8fm από τις 21:00 εως τις 23:00 να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ.....

ΑΥΤΑΑΑ...ΤΙ ΑΛΛΑ?

"Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσα μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα «υπεράνω υποψίας», μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε…"

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των βλακών ανάμεσα μας, αφού το κρίσιμο ποσοστό που όλοι γνωρίζουμε ότι υφίσταται σε κάθε τυχαία πληθυσμιακή ομάδα παραμένει ως σήμερα απροσδιόριστο. Και επειδή κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν με την ανοησία τους πρόσωπα «υπεράνω υποψίας», ανακαλύπτουμε ότι οι χοντροκέφαλοι είναι πολύ περισσότεροι από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε. Αν δεχτούμε την κωδωνοειδή καμπύλη «κανονικής κατανομής» (ή «καμπύλη Gauss», από το όνομα του Γερμανού μαθηματικού) η οποία χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διάφορων χαρακτηριστικών ενός πληθυσμού, έχουμε το λιγότερο ένα ποσοστό 25% βλάκων (το υπόλοιπο ποσοστό στη συγκεκριμένη μέθοδο μέτρησης είναι 25% έξυπνοι και 50% με μέσο όρο νοημοσύνης) σε κάθε κοινωνική ομάδα, ο ένας στους τέσσερις. Μάλλον δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ένα τόσο μικρό νούμερο. Όπου και να στρίψεις σε βλάκα θα πέσεις. Αυτό που φαίνεται να έχει καθολική ισχύ είναι πως όσοι είναι οι χάχες μεταξύ των παρκαδόρων είναι και μεταξύ των πανεπιστημιακών.

Όσο περισσότερο απασχολεί την κοινωνία ένα φαινόμενο (αλκοολισμός, βροχοπτώσεις, ανεργία κ.λπ.) τόσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία των λέξεων που χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν με ακρίβεια όλες τις πτυχές του (λέγεται ότι οι Εσκιμώοι έχουν τις περισσότερες λέξεις για το λευκό). Μια ισχυρή ένδειξη για το πόσο αισθητή είναι η κοινωνική παρουσία των βλακών, άρα και το ποσοστό τους, είναι ο εκπληκτικός πλούτος λέξεων για τον χαρακτηρισμό τους από την αρχαία ως τη σύγχρονη και τη νεανική ευρηματικότητα: νωθρός, άνους, μωρός, μώλυς, ευήθης, αμβλύς, βληχρός, αβδηρίτης, χαύνος, χάσκας, πελελός, αναίσθητος, αμβλύτης, νώθειος, άφρων, αμαθής, άσκεφτος, αερολόγος, κόρυζα, ζωντανό, ζωντόβολο, κουτορνίθι, κωθώνι, μάπας, βλάκας (με περικεφαλαία), πανίβλακας, ανόητος, ελαφρύς, γελοίος, μπουνταλάς, μπούφος, μπαρούφας, μπούρδας, χάνος, ψάρι, βλήμα, σερσέμης, χαϊβάνι, πίπιζας, τούβλο, ντουβάρι, χαλβάς, χάχας, κούτσουρο, μούσμουλο, χοντροκέφαλος, στενόμυαλος, ελαφρόμυαλος, ορνιθόμυαλος, μωροπίστευτος, φυγόμυαλος, κουφιοκέφαλος, κοντόφθαλμος, στενοκέφαλος, σκατοκέφαλος, σαχλαμάρας, αφελής, κοίμησης, κοιμισμένος, νυχτωμένος, ύπνος, απτάλης, αχμάκης, ζευζέκης, στούρνος, στουρνάρι, πίτουρας, χάπι, χάπατο, φιόγκος, φύκι, κολοκύθας, κεφάλας.

Και: στόκος, κάλος, μπάμιας, φελλός, καθυστερημένος, σκατόμυαλος, κοκορόμυαλος, ζαβός, ηλίθιος, λειψός, κλούβιος, θέατρο, κουτεντές, κουτουλιακας, στραβάδι, ντιπ (ντιπ για ντιπ), βραδύνους, σκράπας, αγαθός, αγαθιάρης, αγαθοκλής, αγαθοψώλης, αγαθομούνα, μικρόμυαλος, μικρονοϊκός, μυγοχάφτης, απόμωρος, ζαβλακωμένος, θεόκουτος, νταμάρι, ζώο, βόδι, μοσχάρι, κρέας, σαχλός, σαχλαμπούχλας, τρίχας, φάβας, χαζοχαρούμενος, άχυρο, χαμένος, χαζοβιόλης, μουρόχαβλος, κλαπανάρας, κρετίνος, αποβλακωμένος, παρμένος, μύωψ, κορόιδο, πατάτας, πιλάφας, καζάνας, τουφεκαλεύρης, ξυλοσχίστης, ρόζος, ανεγκέφαλος, πτηνοκέφαλος, ελαφροκέφαλος, μπουσδούκος, μπουζουκοκέφαλος, νούμερο, γκαβός, κόπανος, μέτριος, λίγος, ανίκανος, ανεπαρκής, χύμα, σκόρπιος, καδρόνι, ανερμάτιστος, γκαφατζής, μηδέν, τίποτα, μπουμπούνας, μπουμπουνοκέφαλος, μπαγλαμάς, πλημμύρας, παπάρας, Παπαρόπουλος, κώτσος, όρνιο, πρόβατο, κοκωβιός, κότα, χήνα, κλώσα, βλαμμένος, βλακόμουτρο, βλακέντιος, τενεκές, βλήτο, ούφο, βούρλο, μόγγολο, Νταού, χόρτο, φυτό, μπάζο, Γκαούρ, Γκουφι, γκαγκά, γκάου, κουλός, γεια σου, φλοπ, και το λεξιλόγιο διαρκώς εμπλουτίζεται.


Απόσπασμα από το "Εγχειρίδιο Βλακείας" του Διονύση Χαριτόπουλου

JE SUIS FATIGUE...

Προ τριημέρου πήρα την απόφαση να σώσω τον αρραβώνα μου, η έσχατη λύση που υπήρχε ήταν να ανέβω - εμείς που είμαστε κάτω από το αυλάκι, λέμε θα ανέβουμε όταν μιλάμε για την πρωτεύουσα -να ανέβω λοιπόν στην Αθήνα μήπως και δω προκοπή με τον αρραβωνιαστικό μου.

Μετά από ένα πολύωρο ταξίδι έφτασα στον Πύργο -όχι Ηλείας, της Νεάπολης Εξαρχείων- αντίκρισα τον αρραβωνιάρη και ρίγη με διαπέρασαν διότι είχα και καιρό να τον συναντήσω. Φιλόξενος, χαμογελαστός, ευδιάθετος, μόνο που δεν πετούσε από την χαρά του.

Στα πλάνα μας και στα σχέδια της επανασύνδεσης ήταν να κάνουμε μαζί την πρώτη εκπομπή της σεζόν του sin radio.

Για να ακούσετε αυτή την σοβαρή φεγγαρόλουστη εκπομπή πατήστε εδώ.

Φιλοφρονήσεις, αβρότητες, πήγαιναν και έρχονταν στον Πύργο, μαζί με αυτές πηγαινοερχόταν και ο κουμπάρος μου για το καθιερωμένο σερβίρισμα.

Ο αρραβωνιαστικός μου ολόκληρο το παρασκευοσαββατοκύριακο ήταν πολύ μελιστάλαχτος και σε αυτό βοήθησε απεριόριστα και η λατρεμένη μου Αθηνά....

Όμως όπως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν έτσι τελείωσε και η διαμονή μου στην πρωτεύουσα, και τώρα κάθομαι μόνη εδώ και σκέφτομαι τα όμορφα λόγια του αγαπημένου μου, και ένα δάκρυ κυλά αργά από το μάγουλο μου......

υγ1: η ατάκα σε juis fatigue ανήκει δικαιωματικά στον κουμπάρο μου, καθότι και γαλλομαθής.

υγ2: σαν μια ανάρτηση που σέβεται τον εαυτό της, έχω παραθέσει για την ευκολία σας και τα κατάλληλα λινκς!!!!!

υγ3: το τραγουδάκι παρακάτω είναι γνωστή αδυναμία....

ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΟΛΗ Η ΠΛΑΣΗ....

Σήμερα είναι μια πολύ κομβική ημέρα. Και από τον τίτλο αλλά και από την λιτή αυτή τουρτίτσα θα καταλάβατε ότι κάποιος έχει γενέθλια.

Σαν μια αρραβωνιάρα που σέβεται τον εαυτό της, δεν θα μπορούσα να μην κάνω ειδική μνεία στον αγαπημένο μου αρραβωνιαστικό που σήμερα έχει τα γενέθλια του.

Αυτόν που με συνεπήρε με την πρώτη ματιά, που το ηχόχρωμα της φωνής του αντηχεί στα αυτιά μου σαν το πιο όμορφο κελάηδημα, τα αηδόνια μα και όλα τα ωδικά πουλιά του πλανήτη δεν πιάνουν μια μπροστά του. Ίσως με θεωρήσετε ρομαντική από τα παραπάνω αλλά θέλω να βγω να το φωνάξω να το πω, πως σήμερα έχει τα γενέθλια του ο πρίγκιπας μου!

Χαρμόσυνα χτυπούν οι καμπάνες, όλη η πλάση χαίρεται και έχει φορέσει γιορτινό φουστάνι!

Κάποιοι θα σκεφτείτε προς τι η γαμήλια τούρτα στην φωτογραφία..... αλλά όλα έχουν την εξήγηση τους!

Φέτος η τούρτα γενεθλίων θα είναι η γαμήλια τούρτα, διότι αυτός ο δίχως προηγούμενο έρωτας θα ενωθεί με τα ιερά δεσμά του γάμου!

Να σε χαιρόμαστε νυν αρραβωνιαστικέ και μελλοντικέ μου σύζυγε.... σου στέλνω το πιο γλυκό φιλί μου και ένα τραγούδι:

υγ: προς αρραβωνιάρη, επειδή έχω μια ελαφριά υποψία πως τα μελιστάλαχτα σχόλια θα δώσουν και πάρουν, να μην δώσεις καμία σημασία!!!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

Έχοντας αυτή την θέα σας εύχομαι καλό καλοκαίρι, ραντεβού τον Σεπτέμβριο. Να περνάτε όλοι όμορφα!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ...

Τελευταία εκπομπή της σεζόν με φωνές που λατρεύω... 21:00-23:00 στον Ανατολικό 95.8fm. Σας περιμένω, να κάνουμε μαζί το ταξίδι μέχρι την Κρήτη....

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο.....

ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ...

Τα ρούχα μου είναι φαρδιά..
Χωράνε όλες τις διαθέσεις μου..
Στο τσαλακωμένο μου καπέλο, έχω ένα φρέσκο λουλούδι κι ενώ θα θελα να πω και ένα τραγουδάκι...
Ωστόσο..
Απλά στέκομαι..
Οι άνθρωποι με προσπερνούν και έτσι πλανιέμαι ανάμεσα τους..
Μου λένε να αλλάξω, να γίνω σαν εσένα κι εγώ..
Μα πώς;
Αφού τα μαλλιά μου τα ξερίζωσαν οι σκέψεις μου
Και τα όνειρα μου δραπετεύσαν μια νύχτα απ τα τρύπια παπούτσια μου
Πώς θα μπορούσα να κλάψω πάλι χωρίς τη μπογιά κάτω από τα μάτια μου;
Τα δάκρυα μου θα γίνουν αιώνια..
δε θα ξεβάψουν ποτέ..
Γι αυτό σου λέω
Άφησε με να συνεχίσω να βάζω το κόκκινο στη μύτη και το στόμα..
ο κόσμος θα γελά, μα εγώ δε θα ξεχνώ ποτέ πως ότι πω μυρίζει έρωτα..
κι εσύ, δε θα φοβάσαι να αγγίξω τη ψυχή σου γιατί θα βλέπεις από μακριά τα μεγάλα κάτασπρα γάντια μου..
τα φαρδιά μου ρούχα...
και όλες τις διαθέσεις μου.......


"Ο Μονόλογος του Παλιάτσου, Ελένη Γιαννέλη"