Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

ΠΕΝΘΟΣ.


Το δάκρυ της παραπάνω φώτο, είναι ένα από τα άπειρα δάκρυα που έχουν κυλήσει από τα μάτια μου, μόλις αντίκρισα την τελευταία ανάρτηση της Κατέ.
Μαύρισαν όλα γύρω μου, ένιωσα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου, διάφορα βουητά ήχησαν στα αυτιά μου.
ΟΧΙ βροντοφώναξα, είναι ΨΕΜΑ. 

Παίρνω την Κατέ τηλέφωνο, απαντάει η Νταμτελαρί. Νταμτελαρί δώσε μου αμέσως την Κατέ, λέω εγώ...
Ακολουθεί η συνομιλία:
Λεκάνα: Κατέ; (ρουφώντας μύτη)
Κατέ: Τι θες; (γλυκά όπως πάντα)
Λεκάνα: Έκλεισες το βλογ;
Κατέ: Ναι.
Λεκάνα: Γιατί; (με σπαραγμό)
Κατέ: Γιατί μπορώ! (αδέκαστα)

Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο... με βρήκαν λιπόθυμη.....

Άρχισα να κλαίω και να πίνω. Έπινα για να ξεχάσω τον πόνο που μου ξέσκιζε τα σωθικά. Έβγαινα, έπινα και κοιτούσα το κενό.
Μια φράση γύριζε στο μυαλό μου μονίμως.... με είχε στοιχειώσει: Η ΚΑΤΕ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΣΙΓΑ ΤΑ ΑΒΓΑ!
Πενθώ.
Και πενθώ πολύ. Δεν ξέρω αν θα ξεπεράσω αυτή την απώλεια. Ο πόνος είναι απύθμενος και ανελέητος. Με βλέπουν φίλοι και γνωστοί και λένε "Πάει, η Λεκάνα τρελάθηκε".....
Έχω κλειστεί στο σπίτι πια, άδεια μπουκάλια με φτηνό ουίσκι πεταμένα γύρω μου, σε συνδυασμό με βαριά τσιγάρα...... ίσως με βρουν κάποια στιγμή με το γκάζι ανοιχτό.....
Δεν μπορώ να γράψω άλλο.... τα χέρια μου τρέμουν...η οθόνη θολώνει...δάκρυα κυλούν.....
Ένα έχω να πω...
ΠΕΝΘΩ....