ΤΟ ΠΑΡΤΥ...

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,

κανείς δεν ζει αληθινά αυτό που θα 'θελε να ζει,

γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή και

όλες οι άλλες στιγμές απελπισία

μέσα σ΄αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,

μαζί με μας και τα όνειρα μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.....

Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό τον δρόμο

είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,

είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,

δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,

ένας σκύλος που απορεί,

ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,

μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,

ένας κρυφός αναστεναγμός,

ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,

ένα κλουβί στην πόρτα σου με ε΄να πουλί που κοιμάται....

Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό Ονείρων

είναι πιο θλιβερή και από την στιγμή του ονείρου,

είναι ένα ξέφτισμα ζωής,

ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων....

Κοιτάχτε τούτο το κλουβί

είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,

κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,

κοιτάχτε τούτο το κορίτσι

θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει....

για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δεν ζει.....